Schipluiden is een bijzonder dorp; alles leeft, bruist, sputtert tegen en beweegt. Je krijgt de wind van voren als iets niet zint, maar windje mee als ze in je geloven. En tegelijkertijd kan het ook een hele fijne windstille plek zijn. Een luwte. Waar je even kunt pauzeren en je op kunt laden voor de volgende storm.

Want je zal toch aan de vooravond staan van een nieuwe fase! Met je levenservaring en je goeie gedrag. Moet je er ineens echt wat van gaan maken, omdat dat nu eenmaal zo hoort. Verantwoordelijkheid nemen, dingen vinden, dat soort dingen. Maar wat als je daar misschien nog niet klaar voor bent en gewoon nog wat wil dollen en loltrappen? Moet ook gewoon kunnen, toch?

Laat René er maar een avond over vertellen. Zijn eerlijke verhalen en hilarische anekdotes zitten altijd bomvol steengoede grappen. René is kwetsbaar, persoonlijk en erg grappig. Hij maakt “theater als troost in optima forma”, zoals Trouw over zijn vorige voorstelling schreef. In zijn vijfde programma zet hij deze lijn onverminderd voort. Dit belooft weer een mooie avond theater, of zoals ze in Schipluiden zeggen: “Heemaal goud joh!”