In een spierwitte ruimte blikt een oude vrouw terug op haar leven en concludeert dat ze zich het meest levend voelde in de nabijheid van de dood. Ze wordt geconfronteerd met de tijdelijkheid van het leven én van haar omgeving. De opwarmende aarde, het smeltende ijs, het stijgende water, de stervende mens; sommige dingen zie je pas helder als je ver terugkijkt.

In After us, een intieme en poëtische voorstelling over verdwijnen, onderzoekt theatermaker Davy Pieters hoe onze omgang met de dood zich verhoudt tot onze relatie met de natuur. De voorstelling spoelt als een film door de tijd, langs indringende herinneringen en grote gebeurtenissen. We nemen afscheid van natuurverschijnselen, van sneeuw en vriezen, we verliezen land en leefruimte aan het stijgende water. Hoe gaan we om met het verdwijnen van dingen, en hoe vindt je houvast als alles vergankelijk is?

After us is het slotdeel van Pieters’ sciencefictionvierluik over opgroeien in een toekomstige wereld. Haar werk kenmerkt zich door de sterke beeldende, fysieke en filmische stijl. Voor deze voorstelling werkt Pieters onder meer samen met een air artist, die het ultiem tijdelijke op het podium brengt: een almaar veranderlijke wolk.