Dit stukje tekst slaat nergens op. Want het is een beschrijving van een show die Thomas nog moet maken, en Thomas begint daar pas aan als de programmaboekjes gedrukt zijn, de kaarten verkocht, het publiek klaar zit, en hij zelf in de coulissen staat te wiebelen, dat weet iedereen. Kan hij niets aan doen, beweerde hij nog in zijn vorige programma over ADHD. En uitverkochte zalen van Circustheater tot Carré riepen opgelucht: “Ja! Dat heb ik ook!”, hetgeen hem verbaasde, want hij dacht toch echt dat hij raar was, maar blijkbaar is hij Super Normaal. Dus zoiets zal deze show ook wel worden, dat Thomas vertelt hoe raar het is om herkenbaar te zijn, en dat iedereen dan roept: “Ja, dan heb ik ook!”.