Ga mee op deze multimedia-expeditie naar Mars, aangedreven door een unieke mengeling van animatie en live harpmuziek. Animator Aimée de Jongh en harpiste Lavinia Meijer sloegen de handen ineen voor deze intrigerende voorstelling over jonge Lyra en haar droom om astronaut te worden.

Behind the telescopes is een muzikale ontdekkingsreis naar een beter leven. Berichten in het nieuws over vluchtelingen brachten Lavinia Meijer tien jaar geleden op het idee om deze film te maken. Meijer: “Tegelijkertijd was er nieuws over de ontdekking van leven op de planeet Mars. Die twee onderwerpen heb ik samengebracht in mijn verhaal. De hoofdpersoon is een jong meisje dat opgroeit in een wereld vol negativiteit, waarin vluchtelingen als indringers worden gezien. Ze kijkt door een telescoop naar de ruimte en wil naar Mars om daar een beter leven te vinden. Maar tijdens die zoektocht wordt zij zelf ook eigenlijk een vluchteling”.

“De animatiefilm is gemaakt voor iedereen, maar ook kinderen vanaf ongeveer acht jaar kunnen naar deze voorstelling komen kijken. Arthur en ik zitten voor het grote scherm en maken live de muziek. Naast de gecomponeerde stukken werken we met samples, geluidseffecten en improvisaties, geleid door het beeld. Ook het publiek wordt onderdeel van de voorstelling. Dit fictieve verhaal heeft nu, een decennium later, een extra lading gekregen door de internationale politieke ontwikkelingen, gericht op die verre planeet”.

Aimée de Jongh is de animator die de animatiefilm maakte. Lavinia en Aimée ontmoetten elkaar bij DWDD, vertelt Meijer: “Ik zag Aimées werk en was meteen weg van haar stijl. Zij vertelde me dat zij bij het maken van haar animaties vaak naar muziek van mij luisterde. Ik heb haar meteen gevraagd om deze voorstelling met mij te maken. We hebben er een jaar aan gewerkt, scènes bedacht, muziek erbij, precieze timings gemaakt. Het resultaat is een animatiefilm van zeventig minuten. Het was een heel creatief proces. Vervolgens heb ik samen met Arthur Antoine de muziek erbij gezocht: van Philip Glass en Ólafur Arnalds, maar ook eigen stukken.”